An unusual teacher - Pelagia Zasadzinska
27 kwietnia 2002r. odbyła się w Wieluniu podniosła uroczystość odsłonięcia i poświęcenia pomnika nagrobnego Pelagii Zasadzińskiej. Pelagia Zasadzińska to prekursorka szkolnictwa średniego dla dziewcząt w Wieluniu. Organizatorem i gospodarzem uroczystości była społeczność szkolna Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Wieluniu. Celem uroczystości było oddanie należnego hołdu zasłużonej nauczycielce i zaznajomienie młodzieży z historią szkoły. Losy Pelagii Zasadzińskiej są też związane z historią narodu polskiego i uczą miłości do naszej małej ojczyzny. Pelagia Zasadzińska urodziła się 17 stycznia 1858 roku na ziemi sieradzkiej 
w patriotycznej rodzinie rządcy majątku w Dębołęce. Ojciec jej, Adam był powstańcem 1863 roku i często opowiadał swoim dzieciom o walkach niepodległościowych stoczonych w okolicach Brzeźnia, Lututowa i Rychłocic. Cudem uniknął zsyłki na Sybir. Dobrze rozumiał ówczesne hasła pozytywizmu „pracy u podstaw” i „pracy organicznej”, dlatego zadbał o wykształcenie swojej licznej rodziny. Córka Pelagia pobierała naukę najpierw w Sieradzu, potem w IV Gimnazjum Żeńskim w Warszawie. Szkołę tę ukończyła z wyróżnieniem, otrzymała złoty medal i uzyskała uprawnienia nauczycielki domowej.
The patron
Tadeusz Kościuszko came from a family of small landed gentry. After completing Knight's School - Polish Military Academy, he left for Paris to study engineering. He participated in the fight for US independence (1775-1783). 
He supervised the fortification of West Point and contributed to the victory at Saratoga (17.X.1777). Back in Poland in 1784, Tadeusz Kościuszko settled in his home village of Siechnowicze. In the period of the Four-Year Seym, Tadeusz Kościuszko was the general of Royal Army. He participated in 1792 war against Russia; and later was awarded the newly-created Virtuti Militari medal for cooperation in the victory in the battle of Zielence. After the next battle of Dubienka, Kosciuszko became regarded as one of the most brilliant Polish military commanders of his time. After the king had joined the ranks of Targowica confederation, Tadeusz Kościuszko fled to Galicia and then to Leipz, where the emigrants started preparing an uprising against Russian rule in Poland. Appointed to the leader of uprising, Kociuszko set off for Paris, where he tried to gain French support for the planned uprising in Poland. Next, he went to Dresden, and in March, 1794 he headed for Cracow. 
During the Uprising in 1794, Kościuszko was made the Commander-in-Chief of all Polish forces fighting against Russian occupation. After initial successes following the Battle of Raclawice, he was wounded in the Battle of Maciejowice and taken prisoner by the Russians, who imprisoned him in Sankt Petersbug
.
